Catull: Carmen 2

Passer, deliciae meae puellae, quicum ludere, quem in sinu tenere, cui primum digitum dare appetenti et acris solet incitare morsus, cum desiderio meo nitenti carum nescio quid lubet iocari et solaciolum sui doloris, credo ut tum gravis acquiescat ardor: Sperling, Liebling meines Mädchens, mit dem sie zu spielen, den sie an der Brust zu halten, […]

Weiterlesen Catull: Carmen 2

Martial 1.19 (Metrik)

Sī mĕmĭ|nī, fŭĕ|rānt tĭbĭ | quāttŭŏr, | Āēlĭă, | dēntēs:⠀ ēxpŭlĭt | ūnă dŭ|ōs | tūssĭs ĕt | ūnă dŭ|ōs.Iām sē|cūră pŏt|ēs tōt|īs tūss|īrĕ dĭ|ēbŭs:⠀ nīl īs|tīc quŏd ăg|āt | tērtĭă | tūssĭs hă|bēt. Versmaß: Elegisches Distichon (Hexameter + Pentameter)

Weiterlesen Martial 1.19 (Metrik)

Horaz: Carmen I, 11

Tu ne quaesiveris (scire nefas) quem mihi, quem tibi finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios temptaris numeros! Frag nicht (es zu wissen, ist unmöglich), welches Ende die Götter mir, welches sie dir, Leukonoe, gegeben haben, und prüfe keine babylonischen Zahlen! Ut melius, quidquid erit, pati! Wie besser es doch ist, was auch immer sein wird, […]

Weiterlesen Horaz: Carmen I, 11

Catull: Carmen 1

Cui dono lepidum novum libellum arida modo pumice expolitum? Wem schenke ich das reizende, neue Büchlein, das gerade vom trockenen Bimsstein geglättet wurde? Corneli, tibi: namque tu solebas meas esse aliquid putare nugas, iam tum, cum ausus es unus Italorum omne aevum tribus explicare cartis, doctis, Iuppiter, et laboriosis! Dir, Cornelius: denn du pflegtest zu […]

Weiterlesen Catull: Carmen 1

Martial 10.15

Cedere de nostris nulli te dicis amicis. Du sagst, dass du keinem unserer (= meiner) Freunde nachstehst. Sed, sit ut hoc verum, quid, rogo, Crispe, facis?  Aber angenommen, das sei wahr, was, frage ich, machst du, Crispus? Mutua cum peterem sestertia quinque, negasti, non caperet nummos cum gravis arca tuos. Als ich um 5000 geliehene Sesterzen […]

Weiterlesen Martial 10.15